کاش در مملکت ما همه اندازه خسرو شکیبایی اهمیت داشتند؟!
در خبرها آمده که خسرو شکیبایی بازیگر سینما و تلویزیون به دلیل سکته قلبی در بیمارستان پارسیان از دنیا رفت...خدا بیامرزدش!
من اصلاً از شخصیت آقای شکیبایی بدم نمی آید و نه فکر نمی کنم نقش بدی را بازی کرده باشد...
امّا چه جالب است که صدا و سیما شده ارث پدریشان ، تا وقتی بازیگران زنده اند با پول های میلیونی بازی می کنند و تا می میرند در صدا و سیمای ما می شوند اسطوره که انگار دیگر محال است که جهان روی چنین افرادی را به خود بیند. !!
زندگینامه آقای شکیبایی را مطالعه کردم و خبری از دوران جبهه و جنگ رفتن آنها ندیدم. و چه جالب است بچه هایی که رفتند و بی ادعا جان خود را نثار کردند باید به زور یادآوری شوند ولی بازیگران که هیچ خیری ندارند می شوند الگو و اسطوره...
آقا! هزاران نفر در پستوها و خرابه ها می میرند چرا هیچ کس ککش نمی گزد امّا آدم توی بیمارستان بالا شهر بمیره و بعد خونه ویلایی هم داشته باشه در صدا و سیمای ما این زندگی می شود با اسطوره ی بازیگران با زندگی عزتمند...
التماس دعا (مبارز، یک بچّه مسلمان)
نوشته شده توسط : محسن اردستانی رستمی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
