همیشه اشتباه بزرگی در مورد امام حسن(ع) می شود این است که کلمه صلح را در برابر جنگ قرار می دهند!!! اما غافل از اینکه این دو کلمه هیچ ربطی به هم ندارند...نه مکمل هستند و نه متضاد...در منازعات پس از  طی 4 سطح، منازعه تبدیل به جنگ می شود...چگونه؟... سطح اول "پیکار" که بین دو نفر است(مارشال) سطح دوم "زرم" که بین دو طایفه است(combat) سطح سوم "نبرد" است که حاصل چند زرم است مثل عملیات والفجر8  و در سطح چهارم و عالی ترین سطح "جنگ" می باشد.(war و یا حرب)

صلح نیز به معنی صَلاح و نقطه مقابلش فَساد است و به تبع آن مُصلح در مقابل مُفسد و...پس اصلاً صلح مخالف جنگ نیست و این یک اشتباه عامیانه است.

ما در معصومین به ویژه امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دو استراتژی قعود و قیام می شناسیم و نه صلح و جنگ!!! باید بدانیم لازمه یک صلح نبودن جنگ نیست بلکه یک صلح می تواند گرم و خونین باشد..مثلاً امام حسین(ع) از دلایل قیام خودش را اصلاح امت جد خود نام برد..پس این قیام امام حسین(ع) یک قیام با صلح بود و نیز امام حسن(ع) قعود کرد به دلیل صلح و صلاح امت. دو استراتژی قیام و قعود زمانی اهمیت دارد که قید صلح در آن وجود داشته باشد.

به هوش باشید قعود ساباط، قعود امام حسن(ع) نبود...قعود ساباط حاصل مردمی بود که چشمانشان را دنیا پر کرده!!!

و امان از دست بعضی این مسلمان نما که وقتی به امام حسن(ع) می رسیدند بخاطر قعود ساباط ایشان و عدم قیام این چنین امام را نام می دادند: السلام علیک مذله المومنین!!!! سلام بر کسی که مومنین را خار کرد!!!! خدا عذابشان را زیاد کند...الهی آمین.

التماس دعا مبارز(یک بچّه مسلمان)

نوشته شده توسط : محسن اردستانی رستمی

نظرات دیگران [بدون نظر]